Hoornvlies aandoening

Connor is vandaag precies een weekje bij ons en hij lijkt het goed naar zijn zin te hebben. Hij drinkt, slaapt en groeit goed. Helaas heeft hij alleen wel een hoornvlies aandoening. Zijn ooglenzen zijn troebel wit en de pupillen kun je maar nauwelijks zien. De doktoren in het ziekenhuis weten nog niet wat er aan de hand is en of dit behandeld kan worden. Met de huidige troebelheid kan hij waarschijnlijk weinig zien behalve wat licht en donkere contrasten.

Volgens de doktoren die we tot nu toe gesproken hebben komt dit zelden voor. We zullen de komende tijden nog wel wat onderzoeken krijgen. Gelukkig is het direct ontdekt en worden er meerdere specialisten geraadpleegd om tot een diagnose te komen en hopelijk een behandelplan.

Lucas is erg trots op zijn broertje er roep dan ook vaak 'mijn broertje'. Hij wil graag helpen de luier verschonen en in bad doen. Ook op schoot vasthouden is een favoriete bezigheid. Het leuks vindt hij om de baby wakker te maken zodra er gevoed moet gaan worden.

Connor geboren

Gisteren op 16 November is onze zoon en broertje Connor geboren om 15.45. Het was een behoorlijke verrassing aangezien hij eigenlijk pas op 27 November verwacht werd. Hij weegt 2,7kg en is nog niet opgemeten, dat zal vandaag wel gebeuren.

De bevalling is erg goed verlopen en is ook vrij snel gegaan. Om 10.00 uur braken bij Hanneke de vliezen. Toen hebben we snel opvang voor Lucas en de hond geregeld. Om 13.45 waren we in de geboorte kliniek in Paraparaumu omdat er geen tijd meer was om naar het ziekenhuis in Wellington te gaan (en de weg ook nog steeds deels is afgesloten door de aardbeving en overstromingen).

De geboorte kliniek is zeer kleinschalig en heeft eigenlijk 1 op 1 aandacht wat erg prettig is. En vrije bezoek uren voor papa en Lucas dus we kunnen komen en gaan wanneer we willen. Hanneke en Connor maken het goed en worden goed verzorgd in de kliniek. Vrijdag komen ze naar huis toe als alles goed blijft gaan. Vandaag heeft Lucas voor het eerst zijn kleine broertje ontmoet. Ik ben met Lucas nu weer thuis en hij vraagt veel naar mama en baby Connor. Het is voor hem ook wel een hele gebeurtenis en zal de komende tijd wel even moeten wennen.

We zien er naar uit om vrijdag met het hele gezinnetje thuis te zijn (al blijft Kaya onze hond nog even logeren voor een weekje). Kaya zal ook wel opkijken als er nog zo'n klein mannetje in huis is. Kaya wordt al vaak flink gecommandeerd door Lucas en dat zal Connor vast ook snel van Lucas leren 😀

Foto's volgen later.

Extreem slecht weer

Na de aardbeving met elk uur nog wel naschokken hebben we vannacht en vanmorgen ook extreem slecht weer gehad. Vanmorgen konden we Lucas nog wel naar de kinderopvang brengen, maar sindsdien is ons dorp van de buitenwereld afgesloten. Door de hevige regenval is de snelweg aan beide kanten van het dorp onder water gelopen en is er veel zand, stenen en bomen naar beneden gekomen vanuit de heuvels. Hanneke is ruim twee uur onderweg geweest om Lucas van de kinderopvang te halen omdat ze maar mondjesmaat auto's doorlaten. Ook het trein verkeer ligt stil vanwege bomen op het spoor en delen van rotsen zijn naar beneden gekomen. Vannacht verwachten ze meer regen en zware windstoten. Dus waarschijnlijk kan ik morgen ook niet naar wellington om te werken. Einde van de week verwachten ze beter weer. 

Het slechte weer hinderd ook de evacuatie van mensen uit Kaikoura. Deze plaats is het hardst getroffen door de aardbeving. Een marine schip is onderweg maar kan niet aanmeren. Alleen defensie helicopters kunnen landen om mensen op te pikken. Een Amerikaans marine schip is toevallig in NZ en wordt nu ook ingezet om te helpen. Er zitten blijkbaar ook tientallen Nederlandse toeristen vast in het gebied. 

7.8 magnitude aardbeving

De afgelopen nacht is er een sterke aardbeving geweest in Nieuw Zeeland van 7,8 op de schaal van richter. Het epicentrum lag bij Culverden op het Zuidereiland wat ongeveer 4 uur ten Noorden van Christchurch ligt. De aardbeving was zeer goed te voelen in bijna geheel NZ.

Ons huis stond ook behoorlijk op de palen te schudden. We werden wakker en stond al snel samen onder de deurpost. Kaya vond het ook niet leuk en ging onder de tafel zitten (wat inderdaad best een veilige plek is). Lucas sliep er gewoon doorheen.... Na alles te hebben gecheckt op schade zijn we weer naar bed gegaan. Nu zijn we 14 uur verder en ongeveer elke 30 minuten staat het huis nog wel even te trillen van naschokken.

Wellington centrum is de gehele dag afgesloten omdat alle gebouwen nagekeken moeten worden voordat mensen er weer in mogen om te gaan werken. Er is her en der wel schade maar het lijkt mee te vallen. Er zijn tot zover 2 mensen omgekomen en de meeste schade lijkt door scheuren in wegen en aardig wat ruiten van gebouwen zijn gesneuveld. Ook al het treinverkeer ligt stil totdat het spoor gecontroleerd is en vooral ook de vele tunnels.

Op www.stuff.co.nz staan aardig wat berichten met foto's van de aardbeving.

Morgen waarschijnlijk weer business as usual.